Het werk wat jij doet kan daadwerkelijk verschil uitmaken

Ariane Meijer (1967)

Schrijfster, juriste en presentatrice

Lieve Máxima(ma),

Mijn laptop zoemt geduldig terwijl de andijviestamppot op staat en ik straks de deur uitren om mijn kinderen naar hun sport te rijden – het is woensdagmiddag. Terwijl een enkele tekstregel wordt onderbroken door een telefoontje dat tussendoor binnenkomt, struikel ik bijna over mijn eigen woorden met typen. Er is mij drie uur geleden gevraagd me tot je te richten en ik weet precies wat ik aan je kwijt wil, maar past dat allemaal wel in maximaal 750 woorden? Ik had nooit gedacht de kans te krijgen je te schrijven en dus is het allemaal nogal onverwachts. En o ja, deze tekst gaat over 24 uur al naar de drukker...

Allereerst, neem het mij alsjeblieft niet kwalijk, maar voor mij ben je een ‘je’. Als werkende moeder, publiek figuur, echtgenote enzovoort, ben je namelijk een voorbeeld voor alle werkende moeders van deze generatie. Hoe ben je – zonder dat ik je ooit tegen ben gekomen – een van ons geworden? Ik heb het hier niet over je kledingstijl of kapsel – beiden trouwens top – maar dan heb ik het over hoe jij je takenpakket indeelt en draagt.

Hoe ziet jouw dagelijkse leven er echt uit? Verdwijnen er bij jou thuis ook sokken in de was? Is je schoonfamilie ook wel eens veeleisend? Hoe geef jij je grenzen aan? Hebben jouw kinderen ook soms extra aandacht nodig en hoe ga je daarmee om als je moe bent?

Vast en zeker ken jij ook mindere momenten, maar dat zien we nooit aan je af.

Sterker nog, ogenschijnlijk moeiteloos leerde je onze taal, integreerde je, verhuisde je, trouwde je, baarde je, en werk je nu ook nog eens terwijl je een gezin met opgroeiende kinderen hebt. Natuurlijk is dit alles rijkelijk gecompenseerd middels het aan je schoonfamilie verstrekte macrokrediet, maar daar gaat het hier niet om. Het is niet aan jou om daar iets van te zeggen.

Jij op jouw beurt lijkt er alles aan te doen, binnen jouw mogelijkheden, dat het geld op deze wereld iets beter wordt verdeeld. Je houdt je wereldwijd bezig met microkredieten. Nu ben ik geen econoom maar een jurist, en wel eentje met een zekere mate van cijferblindheid, maar zelfs ik snap de toegevoegde waarde hiervan.

Het is een methode om de hoge heren van de banken te stimuleren het geld niet allemaal voor zichzelf te houden. Jij biedt ze een laatste kans om iets ‘goed’ te doen. Een manier om sorry te zeggen voor al hun hebzucht.

Concreet zet jij je ervoor in dat het geld bij andere moeders en vaders over de hele wereld terecht kan komen zodat ook zij de mogelijkheid krijgen om een eigen bestaan op te bouwen voor hun gezin. Dat lijkt me geen gemakkelijk werk, het kan niet anders of jij moet daar een hele kluif aan hebben. Want banken geven nu eenmaal liever geen geld weg zonder zekerheid – zelfs niet als het om een relatief klein bedrag gaat waar een prinses om vraagt. Het is dan ook verbazingwekkend stil rond jouw job de laatste jaren. Dat komt vast en zeker door de crisis... Dat er juist nu een schreeuw is te horen op de wereld om een eerlijke verdeling, dat komt ze dan toch echt – jammer maar helaas – even niet zo goed uit.

Althans, zo stel ik mij jouw baan voor.

Natuurlijk doe je ook nog ander werk, we zien je regelmatig in het openbaar verschijnen. Maar toch, hier lag je hart, vergeet het niet.

Het werk wat jij doet kan daadwerkelijk verschil uitmaken. Laat je moederhart vooral spreken, want veel gezinnen in ontwikkelingslanden kunnen er baat bij hebben.

Maar behalve dit ‘normale’ takenpakket van de hedendaagse vrouw sta jij onder constante druk van de media. Door roddeljournalisten groot en klein werd je met de nodige stroop onthaald. Door de kritische media werd en word je op het verleden van je familie gewezen. Je trekt je nergens iets van aan en gaat gewoon door waar je mee bezig was. Respect. Ik gun je regelmatig flink te ontspannen, want dat heb je zeker verdient.

Dus als je ooit behoefte hebt aan een stel leuke vriendinnen – ik heb even rondgevraagd, maar ik spreek hier echt namens velen – dan bieden wij je een lekker glas wijn aan (met een sigaret, foei!) zodat jouw glas altijd half gevuld zal blijven, zoals we je hebben leren kennen.

Een mooie prinses met een stralende glimlach: een supermáximama.

Ariane Meijer